Katedra Rehabilitacji i Fizjoterapii

KINEZYTERAPIA

Kinezyterapia (z greckiego kinesis – ruch) oznacza leczenie ruchem. Poprzez ćwiczenia ruchowe wykorzystujące różne metody kinezyterapeutyczne przywracamy pacjentom sprawność fizyczną.

„Ruch może zastąpić niemal każdy lek, ale żaden lek nie zastąpi ruchu”.

Wiktor Dega – ortopeda

Przed wdrożeniem ćwiczeń powinno się ocenić stan funkcjonalny pacjenta oraz wyznaczyć cele terapii. Rodzaje ćwiczeń oraz ich intensywność dostosowywane są do etapu choroby oraz sprawności/możliwości pacjenta.
W ramach kinezyterapii wykorzystuje się m. in. ćwiczenia bierne, czynno-bierne, samowspomagane, czynne w odciążeniu, czynne wolne, oporowe, manualne, synergistyczne, oddechowe i relaksacyjne. W ramach Oddziału Dziennego Pobytu realizowana jest indywidualna praca z pacjentem, a także prowadzone są ćwiczenia zespołowe.

Do zadań kinezyterapii należą: ocena stanu funkcjonalnego pacjenta, dobór odpowiednich form, środków, metod i technik ćwiczeń w zależności od stanu funkcjonalnego pacjenta, stworzenie programu ćwiczeń miejscowych i ogólnych umożliwiających realizację wyznaczonych celów, wprowadzenie obiektywnych metod kontroli stanu funkcjonalnego pacjenta oraz zapobieganie powikłaniom związanym z daną dysfunkcją narządu ruchu (przykurczom, odleżynom, powikłaniom płucnym).

Do głównych celów kinezyterapii należy przywrócenie choremu lub osobie niepełnosprawnej pełnej lub możliwie maksymalnej sprawności fizycznej i psychicznej. Poprzez odpowiednio dobrane ćwiczenia dąży się do przywrócenia prawidłowej ruchomości w stawach, poprawy/odzyskania siły i wytrzymałości mięśni, a także pobudzenia i poprawy czynności ośrodkowego układu nerwowego oraz reedukacja nerwowo-mięśniowa. W przypadku trwałej niepełnosprawności celem kinezyterapii jest przystosowanie chorego do życia.

FIZYKOTERAPIA

Jest jedną z dziedzin fizjoterapii, w której na organizm oddziałuje się rozmaitymi czynnikami fizykalnymi – zarówno naturalnymi, jak i wytworzonymi sztucznie, dzięki którym w tkankach zostaje pobudzony proces biologiczny.

Fizykoterapia jest stosowana jako leczenie uzupełniające kinezyterapię

FOTOTERAPIA

SOLARIS

Zabieg fizykoterapeutyczny z zakresu światłolecznictwa z wykorzystaniem lampy Solaris emitującej polichromatyczne światło spolaryzowane. Światło spolaryzowane działa biostymulująco na komórki i tkanki. Powoduje stymulacje układu immunologicznego organizmu oraz zwiększa wydzielanie serotoniny i melatoniny. Stymuluje także procesy regeneracyjne. Ma również działanie przeciwzapalne.

Wpływ zabiegu na organizm:

• Przyśpieszenie procesu gojenia stanów zapalnych i ran.
• Poprawa odżywienia skóry.
• Poprawa krążenia miejscowego krwi i limfy.
• Zmniejszenie nasilenia bólu.
• Pobudzenie procesów przemiany materii.

 

SOLUX

Zabieg światłoleczniczy z wykorzystaniem lampy Sollux emitującej promieniowanie elektromagnetyczne w zakresie światła widzialnego. Do zabiegów używa się  filtrów niebieskich lub czerwonych. W wyniku działania tego promieniowania dochodzi do reakcji naczyniowej polegającej na rozszerzeniu naczyń krwionośnych skóry i tkanki podskórnej, na skutek której poprawia się ukrwienie, natlenienie i odżywienie tkanek.

Wpływ zabiegu na organizm:

• Zmniejszenie wzmożonego napięcia mięśni.
• Zmniejszenie wzmożonej aktywności układu neurowegetatywnego.
• Zmniejszenie dolegliwości bólowych.
• Zmniejszenie miejscowego stanu zapalnego.
• Przyspieszenie gojenia stanów zapalnych i uszkodzeń skóry, poprawa krążenia krwi i limfy.
• Poprawa odżywienia skóry.

 

LASEROTERAPIA

Zabieg światłoleczniczy z wykorzystaniem urządzeń emitujących monochromatyczne promieniowanie. Jedną z metod wykonywania tego zabiegu jest zastosowanie skanera który umożliwia poddanie leczeniu większej powierzchni zabiegowej. Naświetlenie promieniami laserowymi powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych i przyspieszenie krążenia krwi, w wyniku czego następuje poprawa utlenienia i odżywienia tkanek. Laseroterapia przyspiesza podziały komórkowe dzięki czemu wpływa na zwiększenie tempa regeneracji uszkodzonych tkanek. Zwiększa stężenie serotoniny, histaminy i endorfin.

Wpływ zabiegu na organizm:

• Poprawa krążenia miejscowego krwi i limfy a także regeneracja komórek nerwowych oraz zwiększenie przewodnictwa nerwowego.
• Stymulacja gojenia się ran.
• Pobudzenia procesów przemiany materii na poziomie komórkowym.
• Redukcja obrzęków i zmniejszenie procesów zapalnych i dolegliwości bólowych.
• Zapobieganie tworzenia się bliznowców,  a także przyspieszenie odbudowy tkanki kostnej.

 

ULTRADŹWIĘKI

Zabieg polegający na wykorzystaniu fal mechanicznych o częstotliwości powyżej 20 000 Hz. Ultradźwięki wywołują w organizmie zmiany miejscowe i ogólne. Do zmian miejscowych należą zmiany mechaniczne, spowodowane różnicą ciśnień w przebiegu fal ultradźwiękowej (mikromasaż), zmiany termiczne, powstające w wyniku wytworzonego w tkankach ciepła (przegrzanie tkanek) i zmiany fizykochemiczne polegające na wpływie ultradźwięków na koloidy tkankowe. Zmiany ogólne związane są z reakcją odruchową w korzeniach, splotach i zwojach nerwowych oraz ze stymulacją układu współczulnego.

Wpływ zabiegu na organizm:

• Zmniejszenie wzmożonego napięcia mięśni.
• Zmniejszenie wzmożonej aktywności układu neurowegetatywnego.
• Zmniejszenie dolegliwości bólowych.
• Zmniejszenie nasilenia miejscowego stanu zapalnego.
• Poprawa krążenia miejscowego krwi i limfy.
• Poprawa odżywienia komórek i tkanek.
• Przyspieszenie gojenia się ran.
• Zwiększenie rozciągliwości tkanki łącznej w bliznach, przykurczach i zwłóknieniach.

 

MAGNETOTERAPIA

Charakterystyczną cechą pola magnetycznego jest jego przenikanie przez wszystkie struktury ustroju, co odróżnia pole magnetyczne od innych postaci energii. Pole magnetyczne wpływa na potencjał błon komórkowych powodując wzmożoną wymianę jonów oraz stymulację reakcji biochemicznych, w tym również reakcji przebiegających z udziałem enzymów i hormonów. Ponadto usprawnia  krążenie obwodowe krwi oraz powoduje lepsze zaopatrzenie tkanek w tlen. Wykazano pozytywny wpływ pola magnetycznego na przyśpieszenie zrostu kostnego oraz gojenie się ran i owrzodzeń troficznych.

ZABIEGI PRĄDOWE

JONOFOREZA

Zabieg elektryczny polegający na wprowadzeniu do tkanek leków przy wykorzystaniu pola elektrycznego. Czynnikiem leczniczym w tym zabiegu  jest zarówno prąd jak i  jony leków dostarczone za jego pomocą. Efekty lecznicze jonoforezy zależą od rodzaju zastosowanego leku. Do jonoforezy używa się roztworów różnych leków (np. przeciwbólowych, przeciwzapalnych, przeciwzakrzepowych, rozszerzających lub zwężających naczynia, przeciwbakteryjnych).

Wpływ zabiegu na organizm:

• Zmniejszenie wzmożonego napięcia mięśni.
• Zmniejszenie wzmożonej aktywności układu neurowegetatywnego.
• Zmniejszenie dolegliwości bólowych.
• Zmniejszenie nasilenia miejscowego stanu zapalnego.
• Przyspieszenie gojenia stanów zapalnych i uszkodzeń skóry.
• Poprawa krążenia krwi i limfy.
• Poprawa odżywienia skóry.

TENS, NC, DD

Zabieg elektryczny wykorzystujący prądy impulsowe małej częstotliwości. Nazywane są przezskórną stymulacją nerwów. Jej zadaniem jest zwalczanie bólu zarówno ostrego jak i przewlekłego. Podczas tego zabiegu, w miejscu bólu pobudzane są grube i średnio-grube włókna nerwowe co ogranicza liczbę bodźców bólowych płynących do kory mózgowej, następuje także wzrost wydzielania endorfin w wyniku czego dochodzi do zmniejszania lub ustąpienia dolegliwości bólowych.

Wpływ zabiegu na organizm:

• Zmniejszenie wzmożonego napięcia mięśni.
• Zmniejszenie wzmożonej aktywności układu neurowegetatywnego.
• Zmniejszenie dolegliwości bólowych.
• Zmniejszenie nasilenia miejscowego stanu zapalnego.
• Poprawa krążenia miejscowego krwi i limfy.

 

AKUPUNKTURA

Jest jedną z najstarszych metod leczenia niekonwencjonalnego. Polega na nakłuwaniu konkretnych miejsc zwanych punktami akupunkturowymi. Akupunktura działa przeciwbólowo  wykorzystując  mechanizm bramki kontrolnej. Badania wykazały również, że bodźce wywołane nakłuwaniami wyzwalają z przysadki mózgowej i śródmózgowia endorfinę, serotoninę, noradrenalinę, acetylocholinę,  dopaminę które mają właściwości analgetyczne.

HYDROTERAPIA

Podstawową rolę w zabiegach wodoleczniczych odgrywa czynnik termicznych. Reakcja organizmu jest uzależniona od temperatury wody. Kąpiel w zimnej wodzie powoduje w pierwszej fazie zblednięcie skóry, spowodowane skurczem naczyń powierzchownych, a po krótkim czasie ich rozszerzenie wyrażające się zaróżowieniem. Ponadto kąpiele te powodują zwiększenie minutowej objętości oddechowej i wentylacji płuc oraz zwolnienie oddechu. Zwiększają pobudliwość  nerwów ruchowych i czuciowych oraz zwiększają napięcie mięśni poprzecznie prążkowanych. Ciepłe kąpiele natomiast powodują rozszerzenie naczyń krwionośnych,  przyspieszają akcję serca, zwiększają wentylację płuc oraz zmniejszają aktywność nerwów ruchowych i czuciowych.

KRIOTERAPIA

metoda wykorzystująca działanie niskich temperatur  celem wywołania  fizjologicznych reakcji na zimno w celu leczenia podstawowego i ułatwienia leczenia ruchem.

Wpływ zabiegu na organizm:

• Obniżenie reaktywności obwodowych zakończeń czuciowo-nerwowych,
• Działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne oraz przeciwobrzękowe

PARAFINOTERAPIA

Zabieg fizykoterapeutyczny wykorzystujący właściwości parafiny (duża pojemność cieplna i małe przewodnictwo)  do długotrwałego aplikowania ciepła.  W trakcie stosowania zabiegów parafinowych, ciepło przenika głęboko do tkanek podwyższając w znacznym stopniu ich temperaturę. Najczęściej stosuje się  plastry o grubości 2-2,5 cm aplikowane w postaci okładów. Zabieg trwa z reguły 30-45 minut.

Wpływ zabiegu na organizm:

• Rozluźnienie mięśni,
• Przyspieszenie regeneracji tkanek ze szczególnym uwzględnieniem: blizn, więzadeł i torebek stawowych.